მსოფლიო პატრიარქ ბართლომეოსის წერილი პაპ ფრანცისკეს, რომის ეკლესიის მფარველი წმინდანის დღესასწაულზე

 

თქვენო უწმინდესობავ!

დღეს პატივი გვაქვს თქვენთან ერთად ვიდღესასწაულოთ წმინდა, დიდებულ და ყოვლადღირს მოციქულთა თავთა- პეტრესა და პავლეს ხსენება, რომლებმაც საიმპერო ქალაქში მიიღეს მოწამის გვირგვინი. ამ დღესასწაულის გაზიარების შესაძლებლობას გვაძლევს, ჩვენ მიერ წარმოდგენილი საპატრიარქო კათედრების ოფიციალური დელეგაციების გაცვლითი ვიზიტების კურთხეული და სამარადისო ტრადიცია.

თქვენი უწმინდესობისადმი მიმართული ჩვენი ძმური მისალოცი სურვილები, ამ დღესასწაულზე პირადად გამოხატა ჩვენმა საპტრიარქო დელეგაციამ, რომელსაც მისი აღმატებულება, ტალმეოსის მთავარეპისკოპოსი იობი, ჩვენი დაეკლესიების ერთობლივი საღვთისმეტყველო დიალოგის ვიცე-რეზიდენტი ხელმძღვანელობს, ასევე დელეგაციაშია მაღალღირსი ამბროსიოს ხოროზიდისი და მაღალღირსი არქიმანდრიტი აგათანგელოზ სისკისი, მსოფლიო საპატრიარქოს ბიბლიოთეკარი და თქვენდამი მოვლენილი წლევანდელი საპატიო დელეგაციის მდივანი.  

            წმინდა მოციქულთა პეტრესა და პავლეს მოხსენიება, გვახსენებს მათ საერთო მოწმობას და მსახურებას  ჩვენი უფლისა და მაცხოვრის იესო ქრისტესადმი, რომელიც წინაუძღოდა მათ საბოლოო მოწამეობისთვის. ეკლესია დაარსდა ქრისტეზე, წმინდა მოციქულთა აღიარებით, დამოწმებით და სისხლით, როგორც უფალმა გვითხრა: ,,არამედ მიიღებთ ძალას, როცა სული წმიდა გადმოვა თქვენზე, და იქნებით ჩემი მოწმენი იერუსალიმში, მთელს იუდეასა და სამარიაში, ქვეყნის კიდემდე.’’ (საქმე. 1.8) აქედან გამომდინარე, პეტრე მოციქულის მიერ  იესო ქრისტეს მესიად და ცოცხალი ღმერთის ძედ აღიარების შემდეგ, ჩვენმა უფალმა თქვა: ,,და მე გეუბნები: შენა ხარ კლდე, და ამ კლდეზე ავაშენებ ჩემს ეკლესიას, და ჯოჯოხეთის ბჭენი ვერ სძლევენ მას.’’ (მათე. 16.18) იმავე გამიზნულებით წმ. პავლე საუბრობდა თავის მისიაზე, როდესაც წერდა: ,,მაგრამ, ღვთის შეწევნით, დღემდე ვდგავარ, ვუმოწმებ დიდსა თუ მცირეს და არაფერს ვამტკიცებ, გარდა იმისა, რასაც წინასწარმეტყველნი და მოსე ამბობდნენ, რომ ასე უნდა მომხდარიყო; რომ უნდა ვნებულიყო ქრისტე და პირველი აღმდგარიყო მკვდრეთით, რათა ეუწყებინა ნათელი ხალხისა და წარმართებისთვის.’’ (სქ. 26; 22-23)    

            ტერტულიანემ მოციქულთა და მოგვიანო ქრისტიანი მოწამეების სისხლი ეკლესიის თესლად ცნო. მიმართავს რა მათ, ვინც დევნიდნენ ქრისტიანებს ის ამბობს: ,,ჩვენ წარმოვშობთ უფრო მრავალს, როგორც ხშირად ხდება ხოლმე, რამდენადაც ჩვენ ვართ მოცელილნი თქვენ მიერ: სისხლი ქრისტიანების არის ახალი სიცოცხლის წყარო.’’ (Apologeticus, 50). მოწამის სიკვდილი არის ქრისტეს ჯვარზე სიკვდილის და მესამე დღეს საფლავიდან მისი დიდებული აღდგომის დამოწმება, ორივე მათგანი მიგვიძღვის, თავის სამეფოში მარადიული ცხოვრებისაკენ. ამ მიზნით, ჩვენ ვდღესასწაულობთ წმინდა მოციქულთა ხსენებას, გაკაშკაშებულს აღდგომის სიხარულით და მომავალი დიდების სამეფოს სასიხარულო მოლოდინით, როგორც დაამოწმა პირველმოწამე სტეფანე მთავარდიაკონმა თავისი წამებისას: ,,მაშინ თქვა: აჰა, ვხედავ გახსნილ ცას და კაცის ძეს, ღვთის მარჯვნივ მდგომს.’’  (საქმე. 7.56)

            ეკლესია, სხვადასხვა ეპოქების და დროის მანძილზე, მთელი თავისი ისტორიის განმავლობაში იდევნებოდა; შესაბამისად მის მოწამეთა სისხლი იყო რწმენაში გამტკიცების   და ჩვენი უფლისა და მაცხოვრის იესო ქრისტეს დამოწმების წყარო. როგორც ქრისტეს სარძლო, ეკლესია დღესაც  კვლავ მოწოდებულია  მოწამეობისთვის, რამდენადაც ის დგას  დევნისა და ზეწოლის ახალი ფორმების წინაშე. უკანასკნელი რამდენიმე წლის მანძილზე ჩვენ დიდად სამწუხარო იერიშების მოწმენი ვართ, რომელთა სამიზნეა ქრისტიანები და მათი საღვთისმსახურო ადგილები. ჩვენი და ეკლესიები სოლიდარობას უცხადებენ ყველა დევნილ და შევიწროებულ ეკლესიას და ამ მნიშნელოვან მომენტში, მოგიწოდებთ რომ გავიხსენოთ:  ,,ისინი ვინც არიან ჩემში- დევნულებაში, მძიმე შრომაში და ყველა სახის მწუხარებაში, გაჭირვებაში, ან გულისტკივილში.''    

            დღეს, მოგიხმობთ გაიაზროთ, რომ 2 თვის წინ თქვენს უწმინდესობასთან ერთად გახლდით ეგვიპტეში, მიწაზე, რომელიც კვლავ ქრისტიან მოწამეთა სისხლით ირწყვება, ქაიროში მდებარე წმინდა პეტრესა და პავლეს ეკლესიაში, იგი წმ. მარკოზის კოპტური კათედრალის გვერდით მდებარეობს და რამდენიმე თვის წინ წმინდა მარტირიონად იქცა.       

ეს იყო მნიშვნელოვანი მომენტი ჩვენთვის და მსოფლიოსთვის. ქაიროში იყო რომ თქვენს უწმინდესობასთან ერთად მივმართეთ საერთაშორისო კონფერენციას მშვიდობაზე, ერთობლივად განვაჩინეთ, რომ არ შეიძლება რელიგიის სახელით გახორციელდეს რაიმე სახის ტერორისტული ძალადობა ან უსამართლობა. თქვენთან ერთად ხაზი გავუსვით, რომ ძალადობა არის ფუნდამენტალისტური რელიგიური რწმენებისა და დოქტრინის ნეგატივი, რომ ჭეშმარიტი რწმენა არ ათავისუფლებს ადამიანს მსოფლიოსადმი პასუხისმგებლობისგან და განსაკუთრებულად აღვნიშნეთ ადამიანური ღირსებისადმი პატივისცცემის მნიშვნელობა, ასევე სამართლიანობისა და მშვიდობის  მისაღწევად  მხარდასაჭერი მოღვაწეობის საჭიროება. შეგახსენებთ ჩვენ თანამედროვე მსოფლიოს, რომ დღეს კაცობრიობა რელიგიისგან  მოითხოვს სიყვარულის გასაძლიერებლად- პატიოსნებას, გახსნილობას, სოლიდარობას და თანაგრძნობას. რაც ასევე შეიძლება მიიღწიოს ინტერრელიგიური დიალოგით, რომელიც ჩვენ წინაშე მდგარ რელიგიურ ფუნდამენტალიზმზე იქნება ორიენტირებული და გამოხატავს, რომ რელიგიებმა შეიძლება და უნდა იმსახურონ, როგორც ხალხთა შორის ხიდებმა, როგორც ადამიანთა შორის მშვიდობის, ორმხრივი გაგების და პატივისცემის იარაღებმა. ეს ინტერრელიგიური დიალოგი უფრო მეტად ძლიერდება განყოფილ ქრისტიანთა ღრმა დაახლოებით.       

აქედან გამომდინარე გვჯერა, რომ ჩვენი ერთობლივი მოწმობა თანამედროვე მსოფლიოს უამრავი გამოწვევებისა  წინაშე,  ქრისტეს ეკლესიის დადებითი დამოწმებაა და ერთიანობისკენ გვაახლოებს. ჭეშმარიტად ამგვარად დაგვმოძღვრა ჩვენმა უფალმა და მაცხოვარმა: ,,იმით გიცნობთ ყველა, რომ ჩემი მოწაფეები ხართ, თუ გექნებათ სიყვარული ერთმანეთს შორის.’’ (იოანე 13.35) დაახლოებით 50 წლის წინ, ჩვენი ეკლესიები ჩაერთნენ სიყვარულის დიალოგში, რომელიც მიგვიძღვის ჭეშმარიტების დიალოგისკენ. ამ აზროვნებით ჩვენ აქცენტები გავაკეთეთ საღვთისმეტყველო დიალოგზე, რომელიც გაიმართა დაახლოებით 40 წლის წინ ჩვენს და ეკლესიებს შორის. განსაკუთრებულად გვახარებს იმის გააზრება, რომ ერთობლივი საერთაშორისო კომისიის საღვთისმეტყველო დიალოგისთვის გამართულ მეთოთხმეტე შეხვედრაზე, რომელიც ჩვენს ეკლესიებს შორის გასულ სექტემბერში კიეტში,  ძმურ ატმოსფეროში შედგა, ერთობლივი მოქმედებით და ორმხრივი საღვთისმეტყველო აზრთა გაცვლით და წარმატებულად შევქმენით მნიშვნელოვანი ერთობლივი დოკუმენტი- ,,პრიმატი და სინოდალურობა პირველ ათანსწლეულში.’’  ეს  საღვთისმეტყველო კომისია შევიდა დიალოგის ახალ ფაზაში. ვლოცულობთ, რომ კოორდინირებული კომიტეტი, რომელიც სექტემბრისთვისაა ჩანიშნული კუნძულ Leros-ზე, იქნება ნაყოფიერი და ჩვენი დისკუსიების შემდგომი საფეხურისთვის შექმნის საერთო თემასა და მეთოდოლოგიას.  

თქვენო უწმინდესობავ, უძვირფასესო ძმაო ფრანცისკე, რამდენადაც დღეს ვდღესასწაულობთ რომის ეკლესიის საკათედრო დღესასწაულს,  ვიმეორებთ ჩვენს უღრმეს სურვილს ერთიანობისკენ ერთობლივი წინსვლისთვის. ვლოცულობთ, რომ ჩვენმა უფალმა და მაცხოვარმა იესო ქრისტემ მოგანიჭოთ ჯანმრთელობა, ძალ-ღონე და მშვიდობა, ამგვარად შეძლებთ  თქვენი მსახურების გაგრძელებას იმ ძვირფასი სულებისთვის, რომლებიც აბარია თქვენს წინამძღვრულ ზრუნვას და სიბრძნეს.

     თქვენს უწმინდესობას, თქვენი ეკლესიის საპატიო იერარქებსა და ქრისტესმოყვარე მართლმორწმუნეებს, გიგზავნით ჩვენს თბილ მოკითხვას,  ძმურად გიკრავთ გულში ‘’წმინდა ამბორით’’ და ვრჩებით დიდი სიყვარულით და პატივისცემით ქრისტე იესოში, კრავში, რომელიც ერთხელ მოკვდა და რომელიც მუდმივად ცოცხლობს.

 

თქვენო უწმინდესობავ

სიყვარულით ქრისტეში ძმა

ბართლომეოსი

კონსტანტინოპოლის მთავარეპისკოპოსი, ახალი რომის

და მსოფლიო პატრიარქი

29/06/2017

 

წყარო- https://www.patriarchate.org/

სპეციალურად საიტისთვის თარგმნა გურამ ლურსმანაშვილმა